Στο παρελθόν πολλά μελίσσια επιβίωναν στην Μητέρα Φύση, όπως σε σπηλιές, σε κουφάλες δέντρων και σε όποιο χώρο ένιωθαν ότι μπορούσε να αποτελέσει ενδιαίτημα για τις ίδιες.
Ο άνθρωπος από τα πολύ παλιά χρόνια τις φιλοξένησε σε πήλινες κυψέλες, σε λαξευμένες από πέτρα , σε λιθιές, σε κουβέλια ( πλεχτές με επικάλυψη πηλού), και όπου έκρινε ότι μπορούσε να γίνει και τον βοηθούσε στην εκμετάλλευσή τους.
Σχετικά πρόσφατα καθιερώθηκε η ξύλινη κυψέλη σε τυποποιημένες διαστάσεις και η τελευταία «εξέλιξη» είναι η χρήση πλαστικής κυψέλης.
Εμείς πιστέυοντας ότι η σημασία και η προσοχή στις λεπτομέρειες καθορίζουν την ποιότητα, έχουμε επιλέξει συγκεκριμένες πρακτικές, για την προετοιμασία των κυψελών πριν δοθούν στις μέλισσες.
1. Ξύλινη κυψέλη, προτιμώντας φυσικό υλικό.
2. Πάτος αποσπώμενος από το σώμα της κυψέλης, κατασκευασμένος από ανοξοίδωτη σίτα
3. Βαφή με φυσικά χρώματα
4. Καπάκι με θερμομόνωση
5. Δευτερο καπάκι μεγαλύτερων διαστάσεων για την προστασία του υλικού και των Μελισσών από τις δυνατές βροχές και τις υψηλές θερμοκρασίες.
6. Τοποθέτηση κυψελών σε μεταλικές κατασκευές για τον καλό αερισμό και την αποφυγή της υγρασίας .
7. Και επειδή η πρόληψη είναι ορθότερη από την καταστολή, και καθώς δεν χρησιμοποιούμε φάρμακα στην μελισσοκομική μας πρακτική, ολη η κατασκευή έχει γίνει για να δέχεται τη συσκευή «Thermovar” , προκειμένουν να αντιμετωπιστέι το άκαρι βαρρόα – κύριος εχθρός των μελισσών, και αιτία εκδήλωσης όλων των ασθενειών.