Οι πρόγονοί μας έδιναν ιδιαίτερη προσοχή στην περιποίηση του σώματος τους. Από μικρή ηλικία τα παιδιά μάθαιναν να πλένονται και να κολυμπούν σε ποτάμια, και στην Θάλασσα. Η «πύελος», το ατομικό λουτρό, είναι γνωστό από την εποχή του Οµήρου.
Υπήρχε ιδιαίτερη πρόνοια για τη σωματική καθαριότητα. Βρίσκουμε τόσο δημόσια όπως και ιδιωτικά λουτρά, είτε κρύα είτε θερμά.
Η «πύελος», το ατομικό λουτρό, είναι γνωστό από την εποχή του Οµήρου.Αρχαία Ελλάδα. Ως καθαριστικά μέσα χρησιμοποιούνταν η κιμωλία, το ανθρακικό νάτριο και το διάλυμα ποτάσας είτε από αλισίβα είτε από ειδική άργιλο, το «χαλεστραίον».
Οι γυναίκες πλένονταν σε δημόσιους χώρους μόνο κατά την διάρκεια θρησκευτικών τελετών. Από την προϊστορική περίοδο, και στους Ιστορικούς χρόνους συναντάμε λουτρά σε κατοικίες και ανάκτορα. Αλείφονταν στο σώμα με ελαιόλαδο, αναμεμιγμένο με αρωματικές ουσίες, έξυναν το σώμα τους με την στλεγγίδα. Ο αρύβαλος ήταν το δοχείο αρωματικού ελαιολάδου. Και τέλος το φυσικό σφουγγάρι, και ξέπλυμα με άφθονο βρόχινο νερό, όπως μας πληροφορεί και ο Ιπποκράτης στην πραγματεία του περί υδάτων και τόπων. Στις παλαίστρες, στα γυμναστήρια είχε το ελαιόλαδο θρησκευτική και ιατρική σημασία, όπως το χαλάρωμα των μυών, αποφυγή τραυματισμών του δέρματος,προστασία από τον ήλιο και τη σκόνη, αυτά κατά τον Θουκιδίδη.
Ο Αθήναιος πάλι μας πληροφορεί πως μετά το λουτρό των αθλητών ακολουθούσε τριβή του σώματος με ελαιώδεις αρωματικές ουσίες . Το σαπούνι στην σημερινή του μορφή όπως το γνωρίζουμε σήμερα δεν ήταν γνωστό. Στο νερό του λουτρού όμς προσέθεταν νάτριο και άλλα άλατα. Ο Θουκυδίδης αναφέρει ότι στο νερό του λουτρού που προερχόταν από τη πηγή Καλλιρρόη προσέθεταν ελαιόλαδο, αμυγδαλέλαιο και καρυδέλαιο.

Γύρω από τη γαμήλια τελετή μία σειρά εθίμων υπαγόρευε ευωδίες για τη περιποίηση του σώματος του γαμπρού και της νύφης, των χώρων, του επιθαλαμίου και του γεύματος. Στους «Αχαρνείς» του Αριστοφάνη έχουμε μία ακριβή περιγραφή της περιποιήσεως του μέλλοντος γαμπρού Δικαιόπολη. Λουτρά με ευωδιαστά βότανα, ίριδες, νάρκισσους ρόδα, κρίνους για τη περιποίηση του σώματος, στέφανοι από μυρτιά για τη τελετή, αρωματικά φρούτα, κυρίως κυδώνια, για τους νεόνυμφους, ευωδιαστές αναθυμιάσεις για το περιβάλλον του εορτασμού.
Η καθαριότητα δεν ήταν μόνο διαδεδομένη στην Αθήνα αλλά και σε όλη την Αρχαία Ελλάδα όπως σε τόπους της Ολύνθου και της Θάσου.
Στην κλασική φωτοδότειρα Ελλάδα, της δημοκρατίας, της ευημερίας, του πολιτισμού , τέλος η καθαριότητα εκτός από τρόπο εξαγνισμών, αλλά και πνευματικής αναζήτησης , γίνονταν με ιδιαίτερη ευλάβεια και προσοχή στο σώμα τους.

Ελλάνθεια